افزایش حضور شهروندان در فضاهای عمومی یک شهر در راستای پویایی و جذابیت فضای شهری، نیازمند ایجاد بستری مناسب است. عوامل محیطی و فیزیکی تأثیر قابل‌توجهی در ایجاد تصویر ذهنی و حس تعلق به مکان شهروندان دارند. فضاهای شهری، باتوجه‌به حضور و فعالیت افراد شکل می‌گیرند و عناصر بدنه شهری از جمله عوامل محیطی مؤثر بر شکل‌گیری این روند محسوب می‌شوند. در شهرهای امروزی، استفاده از الگوواره‌های معماری بومی در بدنه شهری به‌منظور ایجاد حس تعلق به مکان و تصویر ذهنی مناسب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به همین دلیل، این پژوهش باهدف شناخت مولفه‌های تأثیرگذار بدنه شهری بر ایجاد تصویر ذهنی و به‌تبع آن ایجاد حس تعلق به مکان و همچنین ارزیابی رابطه بین این مؤلفه‌ها انجام شده است. این پژوهش به‌صورت کاربردی بوده و از روش توصیفی - پیمایشی استفاده گردیده است. ابزارهای جمع‌آوری داده شامل مطالعات کتابخانه‌ای، مشاهده میدانی و پرسش‌نامه بوده است. برای تحلیل داده‌های حاصل از پرسش‌نامه، از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی استفاده شده است. یافته‌های تحلیل عاملی نشان می‌دهد که بعد کالبدی، فعالیتی و ادراکی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر شکل‌گیری تصویر ذهنی شهروندان از مکان و همچنین بعد فعالیتی، کالبدی و ادراکی به ترتیب بیشترین تأثیر را بر ایجاد حس تعلق به مکان در شهروندان دارند. نتایج نشان می‌دهد که تنوع کالبدی و قابلیت دسترسی، عوامل کلیدی در ایجاد تصویر ذهنی شهروندان درباره شهر هستند و حضور سالمندان و زنان در فعالیت‌های عمومی شهری، عاملی بسیار مهمی در ایجاد حس تعلق به مکان است. همچنین، رابطه مستقیم و مثبتی بین تصویر ذهنی شهروندان و حس تعلق به مکان وجود دارد که با ضریب بالا تأیید می‌شود.
