اوریگامی زمینه ای را برای دستیابی به تجربه ای شناختی در زمینه پیکربندی های فضایی و فرم یابی فراهم آورده و به عنوان یک ابزار مفید برای تحقیقات مورفولوژیکی بیشتر در زمینه پروسه طراحی معماری عمل می کند. امروزه طراحی معماری به یک مسئله فرا رشته ای تبدیل شده است و طرح لازم است الزامات زیادی را مرتفع نماید. بنابراین پیچیدگی مقوله طراحی مشکل ساز خواهد بود و در نتیجه پروسه طراحی به خودی خود معماران را به سمت بررسی روش ها و ابزار نوین برای دستیابی به راهکارهای مناسب سوق می دهد. مسئله اصلی در خلق آثار معماری پروسه فرم یابی است که می توان در این فرآیند از تکنیک اوریگامی الهام گرفت. حتی اگر معماران در این مورد آگاهی نداشته باشند، اوریگامی مهم ترین سبک فولدینگ است که منبع الهام بسیاری از طرح های معماری بوده و اثرات مستقیمی بر پیکربندی نهایی ساختمان های دارای سازه تاشده دارد. بر اساس این الهامات، پروسه های تحقیقاتی بسیاری عمدتا بر مبنای مدل سازی و ساخت نمونه صورت گرفته است که پتانسیل های طراحی الگوهای اوریگامی را با رویکرد مصالح، هندسه و سازه مورد بررسی قرار می دهد. روش های فرم یابی غیر دیجیتال بر اساس الگوهای اوریگامی منجر به دستیابی به گونه های متنوعی از الگوهای دارای فرم آزاد و پویا شده است، پروسه ای پیوسته که نتایجی بی شمار به دنبال داشته و مهارت های دانشجویان را گسترش می دهد. دانش و تمرین پتانسیل تا در صفحه برای تبدیل دو بعد به سه بعد بر اساس تحقیقات انجام شده باعث افزایش خلاقیت ئانشجو در خلق و فهم فرم می شود.
