از برجستهترین جلوههای عرفانی تفسیر تسنیم، استناد مکرّر مفسر به حدیث قدسی حدیث که در بین عارفان و اهل معنا بسیار مشهور است، بر این معنا تکیه دارد که انسان در اثر انجام نوافل، محبوب خدا شده و در نتیجه، پروردگار متعال مجاری ادراکی و تحریکی او را بر عهده میگیرد. این پژوهش از طریق بررسی مهمترین موارد استناد مفسر به حدیث مزبور و مقایسه با نوع استناد دیگر تفاسیر بهویژه تفاسیر عرفانی، بر آن است تا جایگاه ویژه و بدیع آن را در تسنیم به عنوان یکی از مهمترین جلوههای روایی و عرفانی آن نشان دهد؛ جلوهای که مبانی عرفان اسلامی در آن با تکیه بر سنت صحیح ارائه شده است. شرح دقیق مراد آیات، حلّ معضلات تفسیری و پاسخ به برخی از شبهات مربوط به عصمت انبیا و ائمه علیهم السلام به استناد حدیث قرب نوافل، از مصادیق کاربرد این حدیث در تفسیر تسنیم است
