تحلیل روابط درون و برون منطقه ای دوران مفرغ در جلگه مازندران و دشت های میانکوهی آن بر اساس سفال، مسئله ی اصلی پژوهش حاضر است. سفالهای شاخص این دوران، خاکستری و سیاه براق و سفال قرمز ساده و منقوش )مفرغ قدیم( بوده است. نگارندگان، چگونگی وجود این سفال ها را در هفت محوطه ی کاوش شده و هشت محوطه ی بررسی شده در این منطقه، ارزیابی و با سفال های مناطق همجوار مقایسه نمودند. این پژوهش اولا مشخص نموده که، تولید سفال های طیف قرمز و خاکستری در دوره مفرغ قدیم در اغلب این محوطه ها به موازات هم در جریان بوده و لذا، فناوری سفال دوران مفرغ مازندران به صورت یک جریان درونی و تدریجی تحول یافته است؛ ثانیا، شباهت سفالهای محوطههای بخش شرقی مازندران با مراکز دوران مفرغ دشتهای گرگان و دامغان، و تشابه سفالی تپههای این دوره در بخش غربی منطقهی مورد مطالعه با محوطههای مناطق شمال غربی، موجب تقویت نظریهی وجود برهم کنشها بین مناطق مذکور گردیده است.
