میز سنگ یا دلمن گونهای از سنگ افراشتهای دوران باستان است که تخته سنگ مسطحی تحت عنوان سقف، بدون استفاده از ملات روی چند سنگ عمود قرار داده میشده است. طبق شواهد تاریخی و باستانشناختی سیر گسترش گورهای دلمنی در نواحی شمال ایران در نمین، اردبیل، آستارا و تالش بدست آمده است. پراکندگی دلمنها در سطح وسیعی از جهان بیانگر وجود ارتباط و تفکری مشترک در بین سان مردمان بوده است. دلمنهای گورستانهای غرب گیلان دارای یک ارتباط جغرافیایی با منطقه اردبیل و لنکران آذربایجان میباشند. از آنجایی که مطالعاتی در خصوص ارتباط معماری این نوع گورها در سیر پراکنش آنها صورت نگرفته است در این مقاله هدف بر این است با مقایسه چینش، همسانی و گونهشناسی در معماری و سازه دلمنهای نواحی غرب گیلان پرداخته شود تا دایره ارتباط سازندگان این نوع معماری خاص در طی هزارهها بر ملا گردد. در این مقاله از روش مطالعات تطبیقی و کتابخانهای استفاده شده است.
