چکیده امروزه، موضوع برآورد جمعیت جوامع باستانی یکی از موضوعات مهم در باستان شناسی است. یکی از راههای جمعیتنگاری باستانی، تحلیل آماری دادههای معماریِ حاصل از بررسی روستاهای امروزی است. منطقۀ سیستان ایران از نظر پژوهشهای باستانقومشناسی بهدلیل دارابودن ظرفیتهای باستان شناسی و قومنگاری، دارای اهمیت زیادی است. به منظور دستیافتن به اهداف این پژوهش، روستاهای سیستان از منظر قومنگاری، عوامل محیطی، مسائل آبی و درجۀ زندگی اصیل روستایی مطالعه و از میان آنها، سه روستای واصلان، عباسآباد پیری و کرکو برای تحقیق انتخاب شدند. با استناد به این مطالعات، جمعیت منطقۀ سیستان 38 نفر در هکتار برآورد شده است. عدد 5 ± 57 نفر در هکتار، برآوردی است برای جمعیت شهر سوخته که نگارندگان مقاله با لحاظنمودن متغیرهایی نظیر اندازه و الگوی استقرار، نوع معیشت و تخصصگرایی در این محوطه به آن دست یافته اند. بنابراین، شهر سوخته در زمان اوج شکوفایی )دورۀ II ( بین 4200 تا 5000 نفر جمعیت داشته است. این برآورد، نظر انسانشناسان را مورد تأیید قرارداده است.
