شبکه های حسگر بدنی ) WBAN ( یک فناوری نوظهور در علم کامپیوترند که با بهرهگیری از حسگرهای کوچک و کم توان در داخل، خارج ویا اطراف بدن، توانستهاند تجربه ی بهتری از تحرک و انعطاف پذیری را برای انسان نسبت به سیستمهای نظارتی سیمی سنتی فراهم کنند. به دلیل محدودیتهای زیاد در اندازه، مصرف انرژی و امنیت دستگاههای کاشتنی در بدن، طراحی این سیستمها به طوریکه قابل اطمینان و از لحاظ انرژی کارامد باشند، هنوز یک چالش تحقیقاتی بزرگ به شمار میرود. علاوه براین، هنوز هیچ قراردادی برای پشتبیانی از کیفیت خدمات ( QoS ( در این شبکه ها ارائه نشده است. برای ارائه کیفیت خدمات، میبایست تحویل به موقع و مطمئن دادههای بیدرنگ، بدون از دست دادن بسته های داده، فراهم شود. در این پژوهش سعی خواهد شد تا یک پروتکل ارتباطی ارائه شود که سطح QoS را در WBAN ها ارتقا بخشیده و میزان مصرف انرژی را در گرههای حسگرکاهش دهد. بدین منظور، ازالگوریتم زمانبندی بیدرنگ EDF و ترکیب آن با الگوریتم زمانبندی LLF ، جهت نوبت بندی گرههای حسگر در ارسال بسته های اطلاعاتی استفاده شده است. به منظور بررسی کارایی راهکار پیشنهادی، از محیط شبیهسازی OMNET++ استفاده شده است که معیارهای ارزیابی درصد نرخ تحویل بسته در گره چاهک و میانگین مصرف انرژی در گره حسگر را با تعداد مختلف گره در شبکه بررسی میکند. نتایج بدست آمده، نشان میدهند که راهکار پیشنهادی، حتی با زیاد شدن تعداد گرهها در شبکه نیز، نرخ تحویل بهتر و مصرف انرژی کمتری نسبت به روشی که بسته های اطلاعاتی در آن به صورت تصادفی ارسال میشوند، دارد.
