ساختار خانواده، شیوه‌های تعاملات میان والدین با یکدیگر، سبک‌های تربیتی و شکاف نسلی میان والدین و فرزندان، نقش مهمی در شکل‌گیری تعاملات بین اعضای خانواده و ایجاد فضایی اقتدارگرایانه یا دموکراتیک دارند. در این راستا، پژوهش حاضر به مطالعۀ چگونگی شکل‌گیری و وضعیت گفت‌وگو میان والدین و فرزندان در خانواده‌های شهر یزد پرداخته است. بدین‌منظور، از رویکرد کیفی و روش نظریۀ زمینه‌ای استفاده شد و ضمن استفاده از نمونه‌گیری نظری با ۲۵ نفر از زوجین خانواده‌های متعارف شهر یزد مصاحبه‌های عمیق به عمل آمد. داده‌های گردآوری‌شده از طریق کدگذاری‌های باز، محوری و گزینشی تحلیل شدند و درنهایت ۶۷ مقوله فرعی و ۱۶ مقوله اصلی شناسایی گردید. مقولۀ هسته پژوهش «شکاف نظر و عمل در گفت‌وگو با فرزند» بود که در قالب مدل پارادایمی و طرح‌وارۀ نظری ارائه شد. نتایج تحقیق نشان‌دهندۀ شکاف میان باورهای ذهنی والدین و چالش‌های عملی در تعاملات آن‌ها با فرزندان است که تأثیر مستقیم بر وضعیت گفت‌وگو در خانواده دارد. درواقع، علی‌رغم آن‌که امروزه والدین به لحاظ ذهنی به برقراری تعاملات سازنده و گفت‌وگو با فرزندان خود معتقدند؛ اما در عمل به دلیل محدودیت‌های زمانی، تکنولوژی‌های ارتباطی، فرهنگ والدین و شکاف نسلی، در شکل‌گیری این تعاملات با مشکلاتی مواجه هستند.
