مهربان پارسامهر

پژوهش حاضر به­دنبال آن ­است که به بررسی مقایسه­ای رابطۀ انگیزش ناشی از نیت، با نگرش دانشجویان دختر و پسر به فعالیت­های بدنی کلاسی بپردازد. انگیزش ناشی از نیت، یک عامل روان‌شناختی است که می­تواند در بروز بسیاری از کنش­های اجتماعی اثرگذار باشد. در راستای دست­یابی به هدف این مطالعه، نمونه­ای متشکل از 709 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی، انتخاب شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده­ها نشان می­دهد که هم میان دختران و هم در بین پسران، دو متغیر انگیزش نیت و نگرش به فعالیت­های بدنی کلاسی،از رابطه­ای مستقیم و قوی برخوردار هستند. همچنین، متغیر انگیزش نیت توانسته است 4/49 درصد از نگرش دختران به فعالیت­های بدنی کلاسی و نیز 5/19 درصد از نگرش پسران را تبیین نماید. می­توان نتیجه گرفت که انگیزشنیت، یک پیش­بین قوی برای نگرش دختران به فعالیت بدنی است؛ حال آن‌که در‌مورد نگرش پسران، از قدرت تبیین­کنندگی کمتری برخوردار می­باشد.