مقدمه: رانندگی، رفتاری اجتماعی است که انسان را در شرایط خاص و ویژه‌ای قرار می‌دهد که این شرایط موجب می‌شود برخی رفتارهای مبتنی بر شخصیت راننده با وضوح و عینیت بیشتری آشکار شود. هدف: هدف این پژوهش، بررسی عوامل مرتبط با ادراک از رانندگی در بین رانندگان شهر یزد بوده است. روش: روش مورداستفاده در این پژوهش، پیمایش بوده است. جامعۀ آماری این پژوهش را کلیۀ رانندگان شهر یزد تشکیل می‌دهد که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 370 نفر برآورد شده است. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ پژوهشگرساختۀ ادراک رانندگان استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از ابزار پرسش‌نامه و با استفاده از شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی ساده جمع‌آوری گردید. اعتبار ابزار به‌وسیلۀ روش اعتبار محتوایی موردتأیید قرار گرفت و برای سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری پیرسون، آزمون T-Test، آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین فرهنگسازی، عوامل روانی و شرایط نامساعد جوّی با ادراک رانندگی ارتباط معناداری وجود دارد؛ اما بین سن، تفاوت سابقۀ رانندگی و جنسیت با ادراک رانندگی ارتباط معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه، قوی‌ترین پیش‌بینی‌کنندۀ متغیر ادراک رانندگان در بین پاسخ‌گویان، متغیر فرهنگسازی می‌باشد. این متغیر به‌تنهایی 19 درصد از واریانس ادراک رانندگان را تبیین می‌کند؛ و در مرحلۀ دوم با ورود متغیر مستقل عوامل روانی، 1/1 درصد به قدرت پیش‌بینی مدل افزوده شد؛ بنابراین این دو متغیر واردشده به مدل به‌تنهایی قادرند 1/20 درصد از تغییرات متغیر وابسته میزان ادراک رانندگان را تبیین نمایند.
