با‌توجه به اینکه نحوۀ برقراری تعامل‌ها در خانواده‌ها در حل مسائل و تعارض‌های آنها نیز نقش مهمی دارد، در پژوهش حاضر کوشش شده است فرآیند و چگونگی حل مسائل با تأکید بر حل مسئله و گفت‌وگو در‌میان زوجین یزدی بررسی شود. بدین منظور، از رویکرد کیفی، روش نظریۀ زمینه‌ای و همچنین نمونه‌گیری نظری استفاده شد. در این پژوهش 31 نفر از زوجین خانواده‌های متعارف شهر یزد انتخاب شدند و با آنها مصاحبۀ عمیق انجام شد. سپس اطلاعات گردآوری‌شده با استفاده از کدگذاری باز، محوری و گزینشی در‌قالب 67 مقولۀ فرعی و 18 مقولۀ اصلی دسته‌بندی شد و در‌قالب یک مقولۀ هسته‌ای با عنوان «ناهمسانی در حل مسئله، رفتارهای پاندولیک» و در‌نهایت، الگوی پارادایمی و طرح‌وارۀ نظری پژوهش نیز ارائه شد. نتایج پژوهش به‌طور کلی، بیانگر ناهمسانی زوجین در حل مسئله با خانواده است که در زیست‌جهانی جنسیتی و اقتداگرایانه شکل‌‌‌گرفته و دو راهبرد سازش و خشونت / اجتناب را در‌مقابل یکدیگر قرار می‌دهند که باعث می‌شود افراد برای حل مسئله در خانواده از استراتژی‌هایی گفت‌وگویانه یا ضدگفت‌وگویانه استفاده کنند.
