آنتی بادی های مونوکلونال و آنتی بادی های کاتالیزوری به واسطه عملکرد شدیدا اختصاصی علیه آنتی ژن و با جلوگیری از واکنشهای ناخواسته به طور گسترده در درمان بیماری ها خصوصا سرطان، بیماری های خودایمنی و برخی بیماری های دیگر استفاده می شوند. اولین بار آنتی بادی های حامل هیدرولاز ویژه ارتونیتروفنیل استر به عنوان یک آنتی بادی کاتالیزوری ساخته شد. پس از آن بررسی های زیادی درباره سنتز آنزیم با استفاده از تولید آنتی بادی علیه گروه هاپتنی که مشابه حالت گذار واکنش مورد مطالعه است انجام شد که امروزه به عنوان abzyme شناخته می شوند. آنتی بادی های کاتالیزوری با خاصیت آنزیمی که دارند می توانند پروتئین ها و قندهای خاصی از سطح ویروس یا سلول های توموری را طی واکنش آنزیمی هیدرولیز کرده و به این ترتیب در عملکرد عوامل بیگانه و یا رشد سلول های سرطانی اختلال ایجاد کنند. امروزه از این مولکول ها با روش های ADAPT و ADEPT برای انتقال هدفمند داروها به سمت سلول های مورد نظر، درمان بسیاری از بیماری ها از جمله برخی سرطان ها، بیماری های خود ایمنی، آلرژی ها و عفونت های باکتریایی و ویروسی استفاده شده است. همچنین از دیگر کاربردهای این مولکول ها می توان به کمک به هیدرولیز ترکیبات، انتقال الکترون، تشکیل پیوند های شیمایی، جلوگیری از برهمکنش های پروتئینی نامطلوب و غیر فعال کردن سموم اشاره کرد.
