مجتبی شکراله زاده طالشی

چوب یک بسپار زیستی تجدیدپذیر است که با ویژگی‌های مطلوبی مانند مقاومت مکانیکی بالا، استفاده آسان و سازگار با محیط زیست، مورد توجه قرارگرفته‌است. به علت داشتن معایبی نظیر قابلیت اشتعال‌پذیری، خاصیت نم‌پذیری و عدم ثبات ابعادی و تخریب بر اثر اشعه ماورای بنفش، بکارگیری چوب در صنایع با محدودیت‌هایی روبرو شده‌است. در این پژوهش، چوب راش با کیتوسان/ سیلیکا به روش غوطه‌وری پوشش‌دهی شد. چوب تیمار شده دارای سطحی آب‌گریز است. نتایج حاصل از FTIR،XRD و FESEM لایه‌نشانی بر سطح چوب را تأیید کرد. چوب‌های کنترل و تیمار شده به مدت 6 ماه در معرض محیط خورنده آب دریا قرار گرفتند. بررسی‌های انجام شده نشان داد که چوب‌های تیمارشده در مقایسه با چوب‌های کنترل دچار هوازدگی و فرسایش بسیار کمتری شدند. نتایج FTIR نشان داد که ساختار سلولز برای چوب پوشش داده شده با کیتوسان/ سیلیکا در مقایسه با چوب کنترل پس از غوطه‌وری در آب دریا تا 50 درصد کمتر تخریب شده‌است. همچنین نتایج FESEM و XRD نیز تأیید کردند که چوب‌ پوشش‌داده شده در مقایسه با چوب کنترل بعد از غوطه‌وری در آب دریا بسیار کمتر دستخوش تخریب شده‌است.نتایج نشان داده‌است اصلاح سطح، اثر محافظتی بسیار مطلوبی بر روی چوب داشته‌است.