مجتبی شکراله زاده طالشی

زیست محیطی مطرح هستند و در زندگی روزمره استفاده گسترده‌ای دارند. میکروپلاستیک‌ها به قطعات پلاستیکی با اندازه ذرات کوچکتر از 5mm و نانوپلاستیکها نیز ذراتی که محدوده اندازه از 1 تا 1000 نانومتراست که از راه‌های مختلفی به محیط‌های دریایی وارد شده و سلامت محیط و جانداران را به خطر می‌اندازد. بر اساس مطالعات، تأثیر آنها بر موجودات پلاستیک‌ها متشکل از منومرهای پلیمری به‌عنوان جدیدترین و مهم‌ترین معضل دریایی در نگاه اول از طریق بلعیدن مستقیم قطعات پلاستیکی است که منجر به آسیب‌های داخلی در جانداران می‌شود ، ولی مهم‌ترین اثر میکروپلاستیک‌ها در محیط‌های دریایی جذب آلاینده مثل سموم شیمیایی، فلزات سنگین و ... است که وارد بدن ماهی‌ها و در نهایت وارد زنجیره غذایی می‌شود و ناقل آلاینده به انسان و سایر موجودات زنده هستند ، بنابراین برطرف کردن این آلاینده اهمیت ویژه‌ای دارد. در این تحقیق، نانوکامپوزیت جاذب نانوپلاستیک به نام کیتوسان‌مغناطیسی /مونت‌موریلونیت به نسبت 10به 1 به روش رسوب‌دهی مستقیم سنتز شد و با روش‌های پراش پرتو ایکس (XRD) ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (FE-SEM) و طیف سنج مادون قرمز (FT-IR) مشخصه یابی و بررسی شد. میزان کدورت آب مقطر و نانوپلی استایرن و نانوجاذب در pH اسیدی و بازی ارزیابی شد و بهترین pH با بالاترین جذب در pH=6.73 به دست آمد. در نمونه آب دریای‌کاسپین و نانوپلی‌استایرن که میزان کدورت 7.48(NTU) بود و با اضافه کردن نانوجاذب Cs/Fe 3O4-Mmt به 1.41(NTU) کاهش یافت. این پژوهش نشان‌ می‌دهد این نانوجاذب به‌عنوان یک جاذب قابل بازیافت با ظرفیت جذب بالا برای حذف نانوپلاستیک از منابع آب و فاضلاب قابل استفاده است.