قرآن کریم بیانگر اساس تعالیم وحیانی است که خداوند برای هدایت بشر تا روز قیامت بر پیامبر گرامی اسلام حضرت محمّد صلی الله علیه و آله نازل فرمود. گاهی ملاحظه می شود تعالیم این کتاب مقدس بنا به مصالحی نه به طور تصریح، بلکه به اشاره، و با کاربرد واژگانی رسا و مفهوم دار از حقایقی پرده برمی دارد و چنان نورافشانی می کند که همچون آیات صریح و آشکار مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله واژگانی که کاربرد متنوّعی در قرآن دارد، واژه «شجره» می باشد. کلمه شجره در ترکیبهایی چون: شجره ممنوعه، شجره طیبه، شجره خبیثه و شجره مبارکه به کار رفته و «شجره ملعونه» یکی از تمثیلاتی است که خداوند بنابر آیه 60 سوره اسراء آن را به شکل رؤیایی بر پیامبر خود نمایانده و اهل شجره را نسبت به خود بیم داده است. قرآن کریم دربردارنده معارف عالی الهی است که با روشهای بیانی گوناگون در اختیار بشر قرار گرفته است. از جمله روشهای رایج قرآنی، استفاده از زبان تمثیل است. استفاده از تمثیل و تشبیه در سخن، در رساندن مطالب و درک بهتر و سریع تر کمک می کند. در بیان مطالب علمی و عقلی، مثل و تشبیه بهترین وسیله برای تفهیم مطالب است. از جمله تمثیلهای زیبای قرآنی، تمثیل به «شجره ملعونه» می باشد. خداوند، شجره ملعونه را در قرآن مایه فتنه و امتحان مردم قرار داده است.