مبانی زیبایی شناسی در نگارگری ایرانی-اسلامی، به عنوان یکی از مظاهر هنر اسلامی، تأثیر فراوانی از آراء حکما و عرفای مسلمان در باب جمال و زیبایی گرفته است. یکی از این عرفا، شیخ شهاب الدین سهروردی است که حکمت اشراقی را بنا نهاد. پژوهش حاضر – که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گردید - ، با هدف شناخت تفکر عرفانی سهروردی درباره مفهوم زیبایی و هنر و بررسی تأثیرگذاری این تفکر در هنر نگارگری ایرانی- اسلامی، با رویکرد جمال شناسی در نگاره های سه نسخۀ مصور در عهد صفویه (شاهنامۀ شاه طهماسبی، فال نامه و حبیب السیر) بوده و نیز در پی بررسی چگونگی بازنمایی تفکر عرفانی سهروردی در تعدادی آثار مصور است. حاصل تحقیق نشان داده است که زیبایی مطلق، منتسب به نورالانوار (خداوند) بوده و جهان همانند آینه ای، بازتاب زیبایی خداوند است و چنین تصویر بازتاب یافته ای، خود را به واسطۀ شهود اشراقی و خیال هنرمند در نگاره ها به نمایش درآورده است.
