در مطالعه و بررسی لباس طبقات اجتماعی در می یابیم که پوشش علاوه بر کارکرد اصلی آن که حفظ بدن در مقابل سرما و گرما و ستر عورت میباشد یک پدیده اجتماعی معنادار نیز بشمار میرود که حامل پیامی خاص برای مخاطب (بیننده) است. مطالعه پوشش بعنوان یک پدیده اجتماعی ما را به شناخت هرچه بیشتر جوامع رهنمون میسازد و بطور ضمنی ملیت، اقلیم ، نوع باور ها و اعتقادات و ارزشهای هر جامعه را تا حدودی برای ما آشکار می سازد. گاه پوشش تبدیل به نماد میشود و کارکردی نمادین پیدا میکند و بیننده بمحض رویت آن نوع از پوشش میتواند مجموعه ای از اطلاعات و اندیشه ها را در باره آن شخص و طبقه اجتماعی او بدست آورد. روحانیان نیز بعنوان یکی از کهن ترین طبقات اجتماعی همواره در جوامع مختلف حضوری آشکار و تاثیرگذار داشته اند و دارای پوشش خاص خود هستند. هدف از این پژوهش که به روش توصیفی ، تاریخی و تحلیلی انجام میگردد ، تطبیق فرم و نقش پوشاک روحانیان دو دین بزرگ ابراهیمی ( مسیحیت و اسلام ) است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که با تکامل ادیان، پوشاک روحانیان شکل خاص و متفاوتی از مردم عادی بخود گرفته و بعنوان نماد یک طبقه اجتماعی بخصوصی ، که معنی متفاوتی را به مخاطب خود القا مینماید ، مورد استفاده قرار گرفته است. هر چند در خلال برخی منابع تاریخی یا مقالات و کتابهایی که در خصوص لباس در جوامع مختلف نگاشته شده و یا سیره انبیاء و اولیاء به صورت پراکنده به نوع پوشش و لباس مقامات دینی و روحانیان اشاره شده است، لیکن این پژوهش از حیث بررسی تطبیقی پوشش روحانیان مسلمان و مسیحی بصورت مجموع و مدون برای اولین بار انجام گردیده است.
