دیر زمانی است که هنرمندان دیار اسلام در خلق کتاب از جلدهای با ساختار مقوا بهره می گیرند. زیرا به روشنی دریافته اند که این ماده اگر چه ساختاری کاغذی داشته و معمولا از خمیر کاغذ یا چسباندن لایه های کاغذ تهیه می شود، به دلیل داشتن خصوصیات فیزیکی متفاوت نسبت به کاغذ، می تواند به عنوان تکیه گاه، نگاهدارنده و یا بستر برای بسیاری از هنرها به ویژه تجلید باشد. در تمدن اسلامی به ویژه ایران بیش از یک هزاره که مجلدان با آگاهی از ساختار و خصوصیات مقوا از آن به نیکویی در اجزای جلدهای کتاب و مرقعات استفاده می کنند. هدف از انجام این پژوهش، مطالعه و بررسی تاریخ و تحولات مقواگری و شیوه ساخت و کاربرد مقوا در تجلید دوره های مختلف تاریخی ایران و دیگر سرزمین های اسلامی به ویژه اعراب، ترکان و هندوستان است. در این راستا سیر تاریخی فنون تجلید ایران و دیگر سرزمین های اسلامی، با استفاده از منابع داخلی و خارجی قدیم و جدید مورد تحقیق قرار می گیرد تا بتوان از میان آن به نتایجی قابل قبول از فن شناسی تاریخی مقواهای مورد استفاده در جهت شناخت بیشتر مقواهای قدیمی به منظور حفاظت و مرمت جلدهایی که ساختارشان مقوا است، دست یافت.
