«فلسفه تصمیم» از مباحث مطالعاتی جدید است. در همین راستا، ارائه تحلیل منسجم و یکپارچه از «فرآیند تاثیرگذاریِ گرایشات فطری در تصمیم گیری»، مبحثی نو و حائز اهمیت می باشد. مساله پژوهش حاضر این است که از نظرگاه علامه طباطبایی، گرایشات فطری در تصمیم گیری انسان چه نقشی را ایفا می کنند؟ مبتنی بر روش تحلیل محتوا و اسنادی، بررسی آثار علامه طباطبایی ما را به این نتایج رهنمون می نماید که از منظر توصیفی، این گرایشات، با واسطه کشش هایی که در فرد ایجاد می کنند، در تصمیم گیری انسان ها تاثیرگذارند. دو متغیر «میزان ظهور» و «میزان حضورِ» گرایشات – با تاثیر ذومراتب و مشکک- در این زمینه تعیین کننده اند؛ ارائه مدل مفهومیِ «مولفه های تاثیر تشکیکیِ یک گرایش فطری در تصمیم گیری» ماحصل این تحلیل است. از منظر توصیه ای، این گرایشات، «سنجه» برای تصمیم گیری هستند. در بررسی مصداقی، کارکردهای چند نمونه از گرایشات [گرایش به حقیقت، گرایش به کمال مطلق و گرایش به زیبایی] مورد تحلیل قرار گرفته است. به فراخور بخش های پژوهش، از مدل های مفهومی و همچنین نمادگذاری های متعدد، در جهت ارائه تحلیلی نظرات بهره گیری شده است.
