بشر همواره برای همه ی وقایع زندگی خود، به دنبال هدف و مقصود میگردد تا به رفتارهای خود نظم و جهت دهد و با انگیزه ی رسیدن به هدف، گام بردارد. حال چه کسی هست که نداند، مهمتر از وقایع زندگی، خود زندگی است. هر انسانی از خلق یک اثر یا ابزار، هدفی دارد. یا هدفش تنها برای شخص خودش کارایی دارد و یا این هدف، نفع اجتماعی را در نظر گرفته است. و مشخصا هدفی که سود اجتماعی داشته باشد، ماندگاری و ارزش بیشتری دارد. حال اینکه هدف زندگی باید امر مهمی باشد تا بتواند انسان را به سرمنزل مقصود برساند. نه اینکه در نیمه راه او را رها کند و انسان را در پوچی و سردرگمی تنها بگذارد. اینکه چطور می شود همه ی انواع بشری که مخلوق یک خالق هستند، اهداف متفاوت و متغییری نسبت به هم دارند، به متغیر های تاثیر گذار در معنای زندگی برمی گردد که ادراک به عنوان یکی از مهم ترین متغیر های معنای زندگی در اینجا مورد بحث می باشد. خود ادراک نیز جزو مبانی مهم در تصمیم گیری ها و کنش افراد می باشد که نه تنها بر معنا و هدف زندگی انسان موثر است، بلکه خود نیز تحت تاثیر معنای زندگی قرار دارد و به بیانی دیگر؛ هم بر معنای زندگی بشر تاثیر میگذارد و هم از آن تاثیر می گیرد. مسئله پژوهش حاضر این است که چگونه معنای زندگی و ادراک، به طور متقابل بر یکدیگر تاثیر می گذارند؟ روش پژوهش، توصیفی تحلیلی است. طبق یافته های پژوهش، علامه طباطبایی نیز در زمینه ادراک و معنای زندگی دیدگاه و بیانات قابل تاملی دارد که اگرچه در زمینه ی ادراک و معنای زندگی به صورت مجزا پژوهش شده، اما تا کنون به رابطه متقابل این دو پرداخته نشده است که در این پژوهش سعی بر آن شده که به این موضوع توجه شود؛. که ادراک و معنای زندگی، به طور متقابل بر یکدیگر تاثیر میگذارند و بر کنش های انسان موثر هستند.
