حضور گردشگران در مازندران، در زندگی افراد بومی منطقه تاثیرات مختلفی را داشته است. یکی از جنبه های حائز اهمیت در این زمینه، بررسی تاثیرات حضور گردشگران در تربیت دینی و عقلانی کودکان و دانش آموزان بومی مازندران می باشد. در نگاه ابتداییِ بسیاری از افراد بومی، این تاثیرات صرفا به شکل اختلال نمود می یابد ولیکن باید توجه داشت که ظرفیت های مثبتی هم در این رابطه وجود دارد. ظرفیت های مثبتی مانند 1. امکان ایجاد و توسعه شبکه دوستان مابین دانش آموزان مازندرانی با سایر استان ها (نتیجه چنین موردی: آشنایی با فرهنگ های مختلف ایرانی اسلامی، توسعه افق فکری دانش آموزان و عدم انحصار در محدوده شهر یا محله خود، افزایش سطح تربیت دینی از طریق دوستی با دانش آموزان شهرهای مقدس قم و مشهد)؛ 2. امکان تبادل فرهنگی و علمی در نشست هایی با محوریت و میزبانی مازندران؛ 3. برگزاری جشنواره ها و نمایشگاه های بومی دانش آموزی (با نمایش و فروش صنایع دستی بومی، معرفی بزرگان دینی و نخبگان استان و ...). 4.برگزاری دوره های اردویی دانش آموزی به محوریت مراکز مذهبی و فرهنگیِ بومی در راستای خودشناسی، جهان شناسی الهی، تبیین هدفمندی زندگی و ...(اردوهایی مانند طرح هجرت با محوریت نهاد علمی-مذهبی استان). حضور گردشگران چالش هایی را نیز در مسیر تربیت دینی و عقلانی کودکان و دانش آموزان در پی دارد؛ 1.چندگانگی و تشتت فرهنگی در الگوهای تربیتی و در نتیجه، بحران هویت (مخصوصا برای نوجوانان)، 2.سرخوردگی و نا امیدی در پی احساس فقر و ضعف ناشی از مقایسه غیردقیق با سطح اقتصادی مسافران، 3.گرایش و دسترسی آسان به تفریحات غیرمجاز که غالبا بدلیل حضور گردشگر و منفعت اقتصادی، در مناطق تفریحی به صورت فراوان یافت می شود (دلیل مستقیم این دسترسی آسان، نظارت ضعیف است ولیکن ریشه در گردشگری بودن منطقه دارد).
