از ابعاد بسیار مهم زندگی در استان مازندران، گردشگری است. ورود گردشگر، علاوه بر مسائل اقتصادی، دارای لایه های مشهود و پنهان فکری و فرهنگی است. در این پژوهش، مسئله این است که در تعاملات فکری-فرهنگی مابین گردشگران و افراد بومی استان مازندران، رابطه گردشگر-میزبان، چگونه تببین می گردد و ایندو چگونه بر فکر و فرهنگ یکدیگر اثر می گذارند؟ در چند محور می توان این رابطه را بررسی نمود. محور اول، دوسویه بودن این رابطه است. بدین معنا که همچنان که گردشگر بر میزبان اثر دارد، نباید از این غافل بود که میزبان نیز بر گردشگر تاثیرگذار است. محور دوم، بررسی نحوه تاثیرات فکری-فرهنگی گردشگر بر میزبان است. موارد مثبت این تاثیرات مانند 1- توسعه روزآمدی و آشنایی با یافته های فرهنگی به روز، 2- ترویج بهره گیری از جنبه های مفید فضای مجازی(در راستای خدمات دهی بهتر)، 3- افزایش اشتغال و در نتیجه افزایش سطح رضایت شغلی و ...؛ موارد منفی مانند: 1- تاکید بر تفکر مصرف گرایی، 2- ترویج فرهنگ اباحه گری(مبتنی بر نگرش اباحه گری در سفر تفریحی)، 3- ایجاد چالش در فرهنگ بومی، 4- کاهش سطح رضایت از زندگی با نمایش نمادهای تجملاتی مادی توسط گردشگران. محور سوم، بررسی نحوه تاثیرات فکری- فرهنگی میزبان (افراد بومی) بر گردشگران است. موارد مثبت مانند 1- نمایش زیبایی های زندگی بی آلایش، 2- ترویج اصل آسان گیری در زندگی دنیایی (مولفه ای که به نظر می رسد در بسیاری از بومیان مازندران وجود دارد)، 3- بازگشت به اصالت خویشتن و پرهیز از باخودبیگانگی ناشی از کلان شهر نشینی، 4- ضرورت احترام به طبیعت، 5- ضرورت شکر گذاری در قبال نعم الهی، 6- توسعه نماد های فرهنگی مازندران مانند البسه، موسیقی و ...؛ موارد منفی مانند بدبینی و عدم اعتماد به افراد بومی (با چند نرخی بودن قیمت ها و یا قیمت های بسیار نامعقول).
