هدف از این پژوهش مطالعه تأثیر مؤلفه های شناختی و غیر شناختی در تحلیل رابطه معنای زندگی و پوچی از منظر علامه جعفری بود. این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی نگارش گردید. بر همین اساس در می یابیم که پرسش از معنای زندگی، یکی از مهمترین دغدغه های جامعه بشری است که از گذشته تا کنون مورد بحث قرار گرفته است و اندیشمندان زیادی به آن توجه نموده اند. اهمیت موضوع بحث در این است که با توجه به جامعه کنونی که انسان ها با بحران بی معنایی در زندگی دست و پنجه نرم می کنند و به دنبال آن به پوچی، افسرگی، اضطراب، نا امیدی و .... می رسند باید تأثیر ابعاد غیر شناختی و احساسی بر تحلیل های شناختی در مواجهۀ پوچ گرایی و معنای زندگی را شناخت و به دنبال راه هایی برای معنادهی به زندگی طبیعی بود. در این میان، علامه جعفری معتقد است که انسان ها از همان ابتدا به دنبال هدفی برای زندگی بودند تا به زندگی خود معنا ببخشند اما چون در زندگی محدود و خواسته های دنیایی، خود را درگیر کرده اند، نتوانسته اند به معنای حقیقی زندگی دست یابند.
