ایران به عنوان کشوری با خطرات طبیعی متعدد، از جمله زلزله، سیلاب و طوفان، با چالش‌های جدی در زمینه آسیب‌پذیری مسکن‌های حمایتی مواجه است. مسکن حمایتی به دلیل اسکان گروه های کم و متوسط درآمد جامعه و ضعف در استانداردهای ساخت، بیشتر در معرض آسیب های وارده از سوی این مخاطرات است. این مقاله با روشی کیفی و مروری به بررسی عوامل مؤثر بر آسیب‌پذیری این نوع مسکن‌ها می‌پردازد و بر اساس ویژگی‌های جغرافیایی، وضعیت اقتصادی و اجتماعی ساکنان، و کیفیت ساخت‌وساز به تحلیل چالش‌ها می‌پردازد. یافته‌ها نشان می‌دهند که مسکن‌های حمایتی به دلیل کمبود استانداردهای ساخت، وضعیت اقتصادی ضعیف خانواده‌ها، و نبود برنامه‌های آموزشی در زمینه مدیریت بحران، به شدت آسیب‌پذیر هستند. با توجه به این چالش‌ها، ارائه راهکارهایی نظیر تقویت استانداردهای ساخت‌وساز، ایجاد برنامه‌های آموزشی و تأمین منابع مالی برای بهسازی، می‌تواند به افزایش تاب‌آوری مسکن‌های حمایتی و کاهش آسیب‌های ناشی از بلایای طبیعی کمک کند. این مطالعه بر اهمیت نظام‌مند کردن سیاست‌ها و برنامه‌ها در راستای بهبود شرایط مسکن‌های حمایتی تأکید دارد و پیشنهاداتی ویژه برای تقویت تاب‌آوری جوامع آسیب‌پذیر ارائه می‌دهد.
