گرمایش جهانی ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانهای و تغییر کاربری اراضی، موجب تغییرات آشکاری در فراسنج های اقلیمی ایران شده است. افزایش دما، کاهش بارش و افزایش فراوانی رخداد پدیدههای مخرب جوی- اقلیمی در کشور به ویژه در دو دهه اخیر، از آن جمله هستند. در 43 سال اخیر (1347-1395) میانگین دمای کشور با شیبی حدود 4/0درجه سلسیوس بر دهه افزایش یافته است. در برخی ایستگاههای کشور، نرخ افزایشی دمای کمینه تا 4 برابر بیش از نرخ افزایشی دمای بیشینه به ثبت رسیده است. این وضعیت در کلان شهرهای رو به توسعه همچون تهران، اصفهان و شیراز به سبب شکلگیری پدیده جزیره گرمایی بارزتر است. بررسی دادههای دمایی ثبت شده در 33 ایستگاه سازمان هواشناسی کشور که دارای آمار بلندمدت هستند نشان از روند گرمایش معنی دار در دوره 54 ساله (1343-1393) دارد. در 88 درصد ایستگاهها، گرمترین دمای کمینه افزایش معنی داری داشته است. در 39 و 33 درصد ایستگاهها، روند گرمایش معنی داری به ترتیب در روزهای یخبندان (دمای کمینه زیر صفر درجه سلسیوس) و شب های حاره ای (دمای بیشینه بیش از 21 درجه سلسیوس) رخ داده است. همچنین، تفاوت شبانه روزی دما (اختلاف بین دمای بیشینه و کمینه) با آهنگ 95/1 درجه سلسیوس بر دهه کاهش مییابد که با افزایش سریعتر دمای کمینه نسبت به دمای بیشینه در ایستگاههای کشور سازگار است.
