استان مازندران به دلیل شرایط اقلیمی و طبیعی خود غنی و برخوردار از چشم اندازهای بدیع، دارای پتانسیل فراوان برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است. توسعه صنعت گردشگری به ویژه برای کشورهای کمتر توسعه یافته که با مشکلاتی مانند؛ عدم اشتغال کافی، محدودیت منابع مالی و اقتصاد تک محصولی مواجه هستند، از اهمیت فراوانی برخوردار است. از این رو باید زمینه های توسعه گردشگری به عنوان یک راهبرد از جنبه های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی فراهم گردد. لذا با توجه به اهمیت موضوع، در مطالعه حاضر به بررسی مدیریت کارای توسعه گردشگری با آثار آن در توسعه اقتصادی مبنی بر اقتصاد مقاومتی در استان مازندران با استفاده از اطلاعات جدول داده-ستانده استان، پرداخته شده است. بر اساس یافته های این تحقیق، با توجه به شاخص پیوند پسین، فعالیت حمل و نقل دارای رتبه دوم و از بخش های پیشرو در اقتصاد استان محسوب می شود و پیش از آنکه توسعه این بخش نیاز به محصولات سایر بخش ها باشد، موجب توسعه تولیدات دیگر بخش های اقتصادی می گردد. بخش های هتل و خوابگاه و سایر حمل و نقل با توجه به ضرایب پیوندهای پیشین به ترتیب در رتبه 22 و 35 قرار گرفتند؛ که نشان دهنده این است که این بخش ها، سهم قابل توجهی از تولیدات خود را به عنوان کالاهای واسطه به سایر بخش های اقتصاد استان عرضه می نمایند، لذا از نقش بالایی در تولید سایر بخش های اقتصاد استان برخوردار هستند. همچنین با توجه به اینکه شاخص قدرت انتشار برای بخش های کلیدی گردشگری بزرگتر از یک می باشد، لذا این بخش ها می توانند در یکپارچه سازی اقتصاد منطقه، نقش کلیدی ایفا کنند. در بحث تاثیر اجزای تقاضای نهایی برای اشتغال بخش ها، مشخص گردید که اشتغال ایجاد شده در بخش های مهم گردشگری به ازای افزایش یک میلیون گردشگر در استان در مجموع 258524 نفر می باشد که از این تعداد بیشترین اشتغال در بخش حمل و نقل ایجاد خواهد شد. بنابراین می توان بیان نمود گردشگری و دیگر بخش های مرتبط با آن، از لحاظ برقراری پیوند با سایر بخش های اقتصادی استان، از جایگاه مناسبی برخوردار است. لذا با توجه به پیوندهای پسین و پیشین، این صنعت می تواند تولید در سایر بخش ها و کل اقتصاد استان را توسعه دهد.
