مجید غفاری

هدف: بررسی سلامت روان افراد معلول با استفاده از مولفه های هر دو رویکرد آسیب شناسی و روانشناسی مثبت، اطلاعات کاملتری در مورد وضعیت سلامت روان آن ها فراهم می کند. هدف این پژوهش، مقایسه ی بهزیستی روانشناختی و سلامت عمومی معلولین جسمی با افراد عادی بود. روش بررسی: در این پژوهش علی-مقایسه ای، تعداد شصت نفر معلول جسمی (30 زن، 30 مرد) و شصت نفر آزمودنی عادی (30 زن، 30 مرد) با روش نمونه گیری سهل الوصول به طور داوطلب و از شهرستان قائمشهر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روانشناختی (PWBS) و مقیاس سلامت عمومی (GHQ) بود. روش های آماری مورد استفاده شامل آمار توصیفی و تحلیل استنباطی به روش تحلیل واریانس چند متغیری بود. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که از لحاظ تسلط بر محیط (009/0 = p)، خود مختاری (034/0 = p)، رشد فردی (020/0 = p)، نشانه های جسمانی (009/0 = p) و ناکنش وری اجتماعی (040/0 = p) تفاوت معناداری بین معلولین جسمی و افراد عادی وجود دارد و بین معلولین زن و مرد از لحاظ متغیرهای پژوهش تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: بنا بر یافته های این پژوهش، به نظر می رسد معلولیت منجر به کاهش سلامت عمومی و بهزیستی روانشناختی می گردد و برای ارتقای سلامت روان معلولین جسمی، توجه به مولفه های سلامت روان از منظر هر دو رویکرد آسیب شناختی و روانشناسی مثبت، اهمیت دارد.