مقدمه: عدالت یک مسئله غالب در زندگی روزانه ما است به طوری که یک نگرانی اساسی در بیشتر تعاملاتمان با دیگران را انعکاس می دهد. عدالت، هویت اجتماعی افراد، انگیزه ها و رفتار را شکل می دهد و بنابراین باید اساسا در ماهیت اجتماعی در نظر گرفته شود. هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مولفه های عدالت بر افزایش عدالت و کیفیت زناشویی بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون-پیگیری با گروه گواه بود. به منظور اجرای پژوهش 40 زوج داوطلب در چارچوب ملاک های ورود و خروج از طریق فراخوان از شهر ساری انتخاب و در دو گروه آزمایش (20 زوج) و گواه (20 زوج) به طور تصادفی جایگزین شدند. متغیر مستقل در پنج جلسه بر روی گروه آزمایش انجام شد و در گروه گواه تا قبل از مرحله پیگیری، هیچ مداخله ای انجام نشد. ابزار پژوهش، عبارت بودند از مقیاس عدالت زناشویی (MJS؛ غفاری و همکاران، 2013) و مقیاس بازنگری شده سازگاری زوجی (RDAS؛ باسبی و همکاران، 1995). یافته ها: یافته های حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری روی نمرات تفاضل نشان داد که که آموزش مولفه های عدالت بر بهبود نمره عدالت توزیعی، عدالت رویه ای/تعاملی، توافق زناشویی، رضایت زناشویی و انسجام زناشویی موثر بود (05/0 > p). نتایج پیگیری پس از یک ماه نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در میزان مولفه های عدالت و کیفیت زناشویی تفاوت وجود دارد و اثربخشی آموزش بعد از یک ماه باقی مانده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که غنی سازی رابطه ی زناشویی از طریق آموزش مولفه های عدالت می تواند بر اجرایی شدن عدالت در تعامل زوجین با یکدیگر و کیفیت زندگی زناشویی موثر باشد.
