هدف این پژوهش ارزیابی پایوران ستاد فرماندهی دریابانی استان مازندران از لحاظ سازگاری شغلی، فرسودگی شغلی، انگیزش شغلی و تعهد سازمانی بود. در این پژوهش پس-رویدادی جامعه ی آمای این پژوهش شامل تمام پرسنل ستاد فرماندهی دریابانی استان مازندران (خزرشهر، ایران) در زمستان سال 1395 بود. با توجه به شرایط خاص حاکم بر جامعه آماری به عنوان یک سازمان نظامی، سنجش 43 نفر از پایوران با استفاده از روش نمونه گیری سهل الوصول از سوی سازمان برای پژوهشگر ممکن شد. ابزار پژوهش فرم مشخصات دموگرافیک، سیاهه فرسودگی شغلی اولدنبرگ (OLBI؛ دمروتی، ماسترت و بکر، 2010)، مقیاس انگیزش شغلی رایت (2004)، پرسش نامه تهعد سازمانی (آلن و مایر، 1990) و پرسشنامه سازگاری شغلی (شهرابی فراهانی، 1391) بود. یافته های حاصل از آزمون t تک نمونه ای نشان داد که به طور کلی در پایوران ستاد فرماندهی دریابانی استان مازندران، میزان تعهد سازمانی، بالاتر از میانگین، میزان انگیزش و فرسودگی شغلی، در حد میانگین و میزان سازگاری شغلی، پایین تر از میانگین است. یافته های فرعی نشان داد که در پایوران دارای سابقه شغلی کمتر، میزان انگیزش شغلی بیشتر است. یافته ها مورد بحث و تبیین قرار گرفتند و پیشنهادهای کاربردی ارائه شده است.
