تنوع ژنتیکی یکی از مهمترین ویژگیهای یک جمعیت است. با توجه به اینکه محیطها همواره در حال تغییر هستند،گونهها جهت تداوم تکامل و سازگاری برای زندگی در شـرایط جدیـد بایـد از تنـوع ژنتیکـی مطلوبی برخوردار باشند تنوع ژنتیکی به پیشنیازهای اساسی برای سازگاری با تغییرات شرایط محیطی توجه دارد و در جهت درک الگوهای مهاجرت بین مناطق زمستانگذرانی و جوجه آوری و موفقیت تولیـد مثلـی اردکهای روی آبچربسیار مهـم اسـت . خوتکـای معمـولی (1875 ,Linnaeus .creca Anas (یکـی از گونههای اردکهای روی آبچراست که در اغلب تالابهای ایران زمستان گذرانی دارد. در این تحقیـق برای دستیابی به اولین اطلاعات در مورد روابط ژنتیکی در میـان جمعیـت هـای خوتکـا معمـولی در تـالاب بینالمللی فریدونکنار 16 نمونه بافت در دو سال متوالی 1396 و 1397 تهیه شد. پس از استخراج دیانای، ژن سیتوکرومبی میتوکندری در نه نمونه توسط واکنش زنجیرهای پلیمـراز تکثیـر، و 494 جفـت نوکلئوتیـد برای هر نمونه توالییابی و ویرایش شد. بر اساس نتایج حاصل از نمونههای توالییابی شده چهار هاپلوتایپ متفاوت شناسایی و شاخص تنوع هاپلوتایپی برابر با 0/711 برآورد شد که نشاندهنده تنـوع ژنتیکـی خـوب است. شاخص Fst برابر با 0/25 محاسبه شد که تفاوت ژنتیکی بارز و جریان ژنی کم بین نمونههای دو سال متوالی فریدونکنار و چین نشان داد اما وجود هاپلوتایپ مشترک میتوانـد حـاکی از ایـن باشـد کـه محـل جوجهآوری یکسان داشتهاند. علت دیگر تشابه ژنتیکی کم را میتوان کوتاه بودن طول قطعـه موردبررسـی دانست. انتخاب یک قطعـه مناسـب از ژن تـأثیر بسـزایی در نتـایج دارد. ایـن بررسـی بـه عنـوان نقطـه آغـاز مطالعات بر خوتکا معمولی در ایران و دنیـا اسـت کـه مـی توانـد روابـط تبارشناسـی جمعیـت هـای مختلـف اینگونه را مشخص کند.
