تالاب بین المللی فریدونکنار از جمله تالابهای مصنوعی با مالکیت خصوصی و حقیقی در ایران میباشد که هر ساله در فصل پاییز و زمستان، پذیرای صدها هزار پرنده مهاجر آبزی می باشد. وضعیت مالکیت، دلایل چندگانه اقتصادی-اجتماعی و عدم اجرای صحیح قانون، مدیریت و حفاظت این تالاب را با چالشهای متعددی روبه رو کرده است. براساس سرشماری زمستانه پرندگان از سوی سازمان حفاظت محیط زیست (سالهای ،)1387-97به طور میانگین سالانه حدود 87گونه 150000قطعه پرنده آبزی، کنارآبزی و خشک یزی به این منقطه مهاجرت می کنند. برخی از این گونه ها دارای درجه حفاظتی نزدیک به تهدید تا بحران انقراض در سطح جهانی و برخی دیگر تحت حمایت ملی قرار دارند. از سال 1391تا 1399حدود 2200مورد تخلفات شکار با اسلحه کشف شده است که تنها 337مورد آن ( 211اسلحه مجاز و 126اسلحه غیرمجاز) به محاکم قضایی ارجاع شده است. در طی 10سال گذشته روند شکار غیرمجاز به طور مستمر در حال رشد بود و همچنین، یک روند کاهشی نیز در تعداد گونه و جمعیت پرندگان مشاهده شد. در بین پرندگان شکار شده مکشوفه، بیشترین درصد مربوط به گونههای چنگر ( )%48/47و خوتکا ( )%19/94بود. علاوه بر آلودگی شدید سموم کشاورزی، مقایسه تصاویر ماهوارهای سطح تالاب از سال 1986تا ،2021پیشروی شهرسازی به سمت تالاب، تبدیل برخی آبندان ها به زمینهای کشاورزی و زمینهای کشاورزی به باغ و مسکونی و کاهش روزافزون سطح دامگاهها را نشان داد. با اقداماتی از قبیل تحلیل شبکه ذینفعان و درک ریشه های تعارضات بین آنها و محیط زیست و تعدیل آنها، اجرای موثر قانون، طرحهای معیشت جایگزین، هماهنگی و تعامل بین دستگاه قضایی و نظارتی، فرهنگسازی و انجام آموزش در طول سال، تا حدود زیادی چالشهای پیش روی مدیریت و حفاظت تالاب را میتواند کاهش دهد.
