جیوه از راه های مختلفی ازجمله فاضلاب های صنعتی و شهری، پساب های کشاورزی، احتراق زغال سنگ، معادن فلزی، سوزاندن زباله آتشفشان ها، تصفیه فاضلاب، معدن کاوی و مواردی از این قبیل وارد محیط آبی می شوند. جیوه از سمی ترین فلزات سنگین است که فاقد فعالیت بیولوژیک طبیعی در بدن موجودات می باشد و غذا نیز مهم ترین منبع ورود و جذب جیوه در بدن است. ورود جیوه به چرخه های غذایی باعث نابودی آبزیان و زنجیره غذایی می شود. بنابراین در تحقیق مروری حاضر به بررسی اشکال مختلف جیوه، راه های ورود این فلز به محیط آبی، تجمع زیستی آن در طول زنجیره غذایی، خطرات احتمالی ناشی از آن در موجودات و همچنین برخی از راه های کنترل این فلز در محیط آبی پرداخته شد. به این منظور، از مطالعات انجام شده در زمینه آلایندگی جیوه که از بانک های اطلاعاتیSID ،Speringer ،Scince Direct ، Magiran،Taylor & Francis ،John Willey & Sons ،Civilica ، به دست آمد، مورد استفاده قرار گرفت. بررسی-ها نشان داد، راه های مختلفی جهت حذف جیوه از محیط وجود دارد که برخی از آنها شامل؛ استفاده از باکتری های مقاوم به جیوه، تصفیه الکترو شیمیایی، اسمز معکوس، زیست پالایی، رسوب دهی شیمیایی، کربن فعال، شناورسازی، لخته سازی می-باشد که به آنها پرداخته شد. در نهایت با توجه به سمیت جیوه در محیط های آبی، ضروری است تا مدیریت آلایندگی جیوه در قالب یک سیستم مدیریت سیستماتیک و هدفدار صورت پذیرد تا حد امکان از کاهش منابع و آلودگی های محیطی جلوگیری به عمل آید.
