تفسیر المیزان نگاشته علامه سید محمد حسین طباطبایی (ره) از جمله تفاسیر ارزشمند قرآن در روزگار معاصر است. یکی از ابعاد پراهمیت و چالش برانگیز در این اثر فاخر؛ کمیت و کیفیت به کارگیری احادیث در آن است. زیرا نویسنده این تفسیر از یک سو؛ بیشتر از تفاسیر دیگر از منابع حدیثی سود جسته است. و از سوی دیگر؛ معتقد به استقلال قرآن در دلالت مفاهیم به سوی معانی و مفاهیم خویش بوده و بر بینیازی تفسیر از احادیث پای میفشرد. نوشتار پیش رو به روش توصیفی – تحلیلی و با مراجعه به منابع اسنادی و کتابخانه ای تدوین شده است. یافتههای پژوهش حاضر نشان میدهد که این دو امر به ظاهر ناسازگار؛ با یکدیگر قابل جمع بوده و علامه طباطبایی با اتخاذ این روش افق تازه در دانش تفسیر گشوده است. ایشان به گونه ای منطقی و معتدل از روایات بهره جسته و در این مسیر در دام افراط و تفریط گرفتار نشده است. علامه در صدد آن نیست تا با تکیه بر روایات مطالب دست نیافتنی قرآن را ارایه نماید بلکه در تلاش است تا با تکیه بر روایات، شیوه درست بهرهگیری از قرآن را کشف و عرضه نماید.
