توحید به معنای یکتایی خداوند مهم ترین اصل اعتقادی در دین اسلام است. اهمیت این انگاره بدان پایه است که تمامی آموزه های دینی با آن مرتبط و در تعامل با آن معنا می یابد. هماهنگی با توحید نشانه اصالت دینی یک باور و ناهماهنگی با آن گویای انحراف آن مفهوم از تعالیم اصیل دینی است. نوشتار حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی ضمن تمرکز بر کتاب ارجمند نهج البلاغه برخی از ابعاد ارتباط توحید با معاد را به بحث می نهد. در این پژوهه تلاش می شود تا ضمن بیان ارتباط توحید و معاد نقش آن در سبک زندگی مطلوب نمایان گردد. نتایج پژوهش نشان می دهد ؛ در دیدگاه حضرت امام علی (ع ) ارتباط توحید و معاد را در طول یکدیگر است و نه در عرض هم. در این کتاب ارجمند با استناد به معارف توحیدی؛ شعور و حرکت به سمت کمال مطلق نیز تبیین می گردد. موحدان در همه ی ابعاد زندگی از جمله در عبادت و پرستش دارای هدف مشخص می باشند. تجلیات گوناگون توحید و باور به معاد در سبک زندگی مطلوب نمایان است. نتیجه این پژوهش در حوزه مطالعات نهج البلاغه و نیز مباحث اعتقادی و سبک زندگی اسلامی کاربرد آشکار دارد.
