ایده همزیستی مسالمت آمیز جهت حل بسیاری از منازعات در جوامع بشری به عنوان یک اندیشه مقبول مطرح است. هر یک از اندیشمندان علوم سیاسی، علوم اجتماعی و مطالعات مذهبی می کوشند تا الگوی کارآمد در این عرصه ارایه نمایند. یکی از مهمترین مشکلات در این عرصه کیفیت اقناع افراد جامعه جهت تحمل و مدارا با غیر هم کیش است. نوعا متدینان اعتقاد خود را درست و باورهای دینی رقیب را نادرست و یا دست کم ناقص می انگارد. برقراری رابطه مسالمت آمیز با وجود چنین تفکری مشکمل می نماید. نوشتار حاضر که با روش توصیفی – تحلیلی سامان یافته است می کوشند تا با تمرکز بر معارف دینی به ویژه میراث برجای مانده از امام علی ابن موسی الرضا (ع) به حل این مشکل نزدیک گردد. حجم قابل توجهی از متون دینی و احادیث رضوی به بیان اهمیت و کارکردهای گوناگون وصف کرامت انسانی اختصاص دارد. به باور نویسنده توجه به کرامت انسان و تکیه به آن زمینه مناسب برای برقراری و توسعه و تحکیم همزیستی مسالمت آمیز را فراهم می نماید.
