در عصر صفویه اقدامات شایسته ایی برای ترویج و گسترش فرهنگ و معارف شیعه انجام شده است که یکی از مهمترین این اقدامات پاسداشت و ترویج حدیث به عنوان منبع موثق استنباط احکام اسلامی بوده است. در میان آثاری که به معرفی محدثان عصر صفویه و دست آوردهای حدیثی این دوره اختصاص دارد، کمتر توجهی به منطقه تبرستان و محدثان و فعالیتهای آنان شده است. این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی و با مطالعه اسنادی صورت گرفته درصدد است تا میراث حدیثی تبرستان در عصر صفویه را مورد مطالعه و پژوهش قرار دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد که کارنامه حدیثی تبرستان در این عصر بسیار درخشان است؛ کثرت حدیث پژوهان تبری از یک سو و فعالیتهای گسترده حدیثی اعم از تحصیل و فراگیری حدیث، سفر و مهاجرت برای درک محضر بزرگان حدیث، تألیف و تصنیف آثار متعدد و متنوع و تربیت شاگردان از سوی دیگر بیانگر سهم تبرستان در رونق حدیث پژوهی این دوره است. دست آورد این تحقیق در شناخت پیشینه فرهنگی این سرزمین و همچنین در زمینه تخصصی کردن اطلاعات پژوهشیدر حوزه تاریخ حدیث کارکرد آشکاری دارد.
