«کرّامیّه» از فرقه های مهمّ قرن سوم هجری و پس از آن است. آرای کلامی این فرقه و ایفای نقش آن برای گسترش اسلام، بیان گرِ اهمیت مطالعات معطوف به کرّامیه است. در باب اصول توحیدی، برخی آرای شگفت آور در صفات خبری به ایشان نسبت داده شده که پذیرش آن در برخی موارد، دشوار است. از آن جا که مبانی کلامی هر فرقه در قالب متونِ منتسب جلوه گر می شود، مراجعه به متون اصلی کرّامی برای داوری منصفانه کارگشاست. بر این اساس، پژوهش حاضر به بازخوانی مهم ترین اندیشه های توحیدی کرّامیّه در «تفسیر سورآبادی» پرداخته که مطابق نتایج حاصل، انتساب باورهایی مانند استوا، حرکت و اعضا نادرست، و رؤیت و فوقیّت صحیح می نماید. مطابق این تحقیق که نتیجه ای کاربردی در حوزۀ مطالعات تفسیر، کلام و ملل دارد، آرای این پیشوای کرّامی در مقولۀ ایمان، غیربدعی و هم سو با مکاتبی چون مرجئه است.
