ترجمه قرآن از نخسین عرصه های فعالیت مستشرقان است. مستشرقان روسی نیز خیلی زود و از حدود سیصد سال پیش به این عرصه روی آوردند. کارنامه اسلام پژوهان روسی در عرصه ترجمه از جنبه های گوناگون قابل بررسی است. یکی از زمینه های قابل بررسی، میزان کامیابی مترجمان در زمینه انتقال درست عناصر دستوری است. نمود از ویژگی های زمان فعل و بیانگر چگونگی وقوع آن در یکی از زمان های سه گانه است. یکی از ابزار های بیان نمود در زبان عربی «لم» و «لما» است. این دو حرف با قرار گرفتن بر سر فعل مضارع معنای آن را به فعل ماضی منفی تغییر می دهند و با توجه به بافت جمله کاربرد های معنایی گوناگونی مانند تداوم و ثبوت، حدوث و اتمام را در بر می گیرد. نوشتار حاضر که به روش توصیفی تحلیل فراهم آمده می کوشد تا چهار ترجمه روسی قرآن ترجمه ی «عثمانف»، «کولیف»، «پراخووا»، «کراچکوفسکی»را از این منظر به بحث نشیند. نتیجه پژوهش نشان می دهد که ترجمه های مذکور، در بیان نمود برآمده از «لم» و «لما» دارای کاستی و فاقد دقت لازم است. از این رو در پایان هر آیه، ترجمه ی پیشنهادی نیز ارائه شده است. نتیجه این پژوهش در حوزه مطالعات استشراق کاربرد دارد هم چنان که در زمینه ترجمه قرآن به زبان روسی سودمند است.
