مجالس مذهبی یکی از شعائر دین مبین اسلام و مورد تاکید قرآن کریم و روایات اسلامی است که به عنوان اساس دین و معیار ایمان معرفی شده است ؛ چراکه حبّ اهل بیت علیهم السّلام راه نجات بشر و رسیدن به سعادت حقیقی است. در این پژوهش با به کارگیری روش توصیفی تحلیلی، بایسته های مجالس مذهبی و نقش این مجالس در گرایش مردم به اسلام با بررسی آیات قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السّلام تبیین شده است. بمنظور دستیابی به پاسخ پرسش اصلی تحقیق، نخست به بیان بایسته های محتوایی این مجالس از جمله بهره مندی از حکمت، مستند بودن، موعظه، غلو و سپس بایسته های شکلی و ظاهری مانند رعایت اوقات نماز، استفاده از اشعار و نوحه های مناسب، پرهیز از بدعت و غنا پرداخته شده است تا الگویی مطلوب از این مجالس به مخاطبان ارایه شود. این بایسته ها به دو دسته ایجابی و سلبی تقسیم می شوند؛ بایسته های ایجابی از ناحیه ی سخنرانان و مداحان در مجالس مذهبی باید رعایت شود و دسته دوم، نباید هایی است که از جانب مداحان ، سخنرانان و برگزار کنندگان باید مورد توجه قرار گیرد. شناخت و توجه به این بایسته ها سبب می شود که این مجالس به هدف اصلی خود که شناخت اهل بیت علیهم السّلام است، دست یابند و دین در جامعه زنده و پویا باشد و از نسلی به نسل دیگر منتقل شود. مطالعات تربیتی و اجتماعی قرآن و عترت
