غشاهای پلیمری متخلخل، به عنوان ماده‌ای چند منظوره و کارآمد برای فرآیندهای ریزاستخراج شناخته شده‌اند. این غشاها در فرآیندهای تجزیه‌ای، هم به عنوان یک پشتیبان جامد و هم به عنوان یک محیط محافظ برای بهبود آماده‌سازی نمونه استفاده می‌شوند. انواع غشاء از نظر ساختار و اندازه حفره ها به غشاء های متخلخل، غیر متخلخل و حامل تقسیم بندی می شوند. غشاء های متخلخل با تمیز دادن ذرات مختلف بر حسب اندازه شان می توانند باعث جداسازی اجزای یک مخلوط شوند. اندازه حفره ها و منافذ موجود در این نوع غشاء ها فاکتوری است که باعث تنوع آن ها شده و هر یک را برای جداسازی مولکول هایی مشخص مناسب می کند. غشاهای پلیمری متخلخل به دلیل مساحت سطح بزرگ و اندازه منافذ قابل کنترل، مزایای منحصر به فردی در روش‌های ریزاستخراج ارائه می‌دهند که اثر مزاحمت‌های ناشی از حضور مواد مختلف در بافت نمونه‌های پیچیده را حذف کرده و انتخاب‌پذیری را بهبود می‌بخشند. این مقاله به جنبه‌های کلیدی کاربرد غشاهای پلیمری متخلخل در ریزاستخراج فاز مایع و جامد می‌پردازد و چالش‌ها و پیشرفت‌های آن‌ها در تجزیه شیمیایی نمونه‌های غذایی، بیولوژیکی و محیطی را بررسی می‌کند. ارزیابی سبز بودن روش‌های استفاده شده برای سنتز آن‌ها و همچنین حلال‌های به کار رفته، از مواردی است که در غشاهای پلیمری متخلخل مورد بررسی قرار می‌گیرد
