چهره ها جذاب و جالب اند، به خصوص چهره های مربوط به گذشته جالب تر و جذاب تر هستند. بازسازی چهره می تواند به حل مشکلاتی برای پژوهش های انسان شناسانه کمک کند. جمجمه می تواند برای قرن ها و حتی میلیون ها سال باقی بماند و به عنوان ابزاری بی نظیر برای شناسایی مورد استفاده قرار بگیرد. از آنجایی که بازسازی چهره می تواند در موارد گوناگونی مورد استفاده قرار گیرد در علوم مختلفی همچون پزشکی، پزشکی قانونی، دندان پزشکی، انسان شناسی، باستان شناسی و آناتومی کاربرد دارد. با وجود جنبه های گوناگون استفاده از این رویکرد، به دلیل جوان بودن آن از نظر علمی، با کمبود شدید کتاب های پایه و مرجع در این زمینه روبرو هستیم به طوری که در سی سال اخیر فقط چند جلد کتاب در این زمینه چاپ شده است که مربوط به اسکلت انسان در پزشکی قانونی است. تا چندی پیش، از علم بازسازی چهره از روی جمجمه بیشتر در پزشکی قانونی و کارهای جنایی استفاده می شد و بیشترین کاربردی برای تشخیص هویت داشت اما بیش از یک دهه است که استفاده از این علم در باستان شناسی نیز گسترش یافت. البته هنوز نیز آن چنان که باید و شاید این روش در بسیاری از کشورها از جمله ایران در باستان شناسی استفاده نشده و یا نمی شود. برای انجام فرایند بازسازی چهره در حال حاضر از دو روش استفاده می شود؛ یکی با استفاده از ساخت یک کپی از جمجمه کشف شده و در مرحله بعد ساخت بافت نرم اعم از ماهیچه ها و پوست روی جمجمه بر اساس استانداردهای منطقه ای و قومی- نژادی و در نهایت بازسازی چهره از روی جمجمه. روش دیگر نیز از همین روند استفاده می کند با این تفاوت که این بار این فرایند در محیط نرم افزاری کامپیوتری انجام می-شود. لازمه انجام این فرایند و بهره بردن از این روش علاوه بر آگاهی از ویژگی های انسان شناختی، نیازمند آگاهی از روش های هنری برای ساخت سردیس نهایی از روی جمجمه است. نگارندگان در این نوشتار علاوه بر توضیح در خصوص تاریخچه و نحوه انجام این فرایند، اقدام به بازسازی یک چهره از روی جمجمه کرده اند که مرحله به مرحله ثبت و مستند شده است و به لزوم استفاده از این روش برای پزشکی قانونی و باستان شناسی پرداخته شده و ایجاد یک پایگاه اطلاعاتی از اندازه و شکل بافت نرم روی جمجمه از نقاط مختلف ایران با کمک سازمان پزشکی قانونی پیشنهاد شده است.
