انسان مدرن و تمامی فعالیتهایش از ابتدای پیدایش –در حدود 200000 سال پیش-، تا کنون، با اقلیم و محیط پیرامون خود در ارتباط بوده است، از آن تأثیر گرفته و بر آن اثراتی گذارده است. اقلیم کره ی زمین به مانند یک سیستم پویا، از تاریخ ذکر شده تا امروز در حال تغییر و تحول دایمی بوده است. تغییرات اقلیمی، از راه ایجاد تغییرات در مؤلفه های محیطی و ویژگیهای چشمانداز کنام زیستی گروههای انسان مدرن، بارها و بارها دشواریها، محدودیتها و چالشهایی بر سر راه این گروهها قرار داده است. در این برهههای اصطلاحاً بدخیم اقلیمی، انسان مدرن گهگاه مجبور میشد از مهارت خود (زیر مجموعهای از فرهنگ)، هوشِ در حال تطور و تواناییِ خروج از چشماندازهای ناپسند (به اقلیمهای مورد پسند) برای حل و یا دست و پنجه نرم کردن با این مشکلات استفاده کنند. همین بر هم کنش با اقلیم و زیست بومِ چشم انداز یکی از مهمترین عواملی بود که به تدریج نیاکان ما را به انسانهای مدرن از نظر رفتاری (انسان هوشمند هوشمند) تبدیل کرد. تغییرات اقلیمی علاوه بر ایجاد خطرات بالقوه، از عوامل مهمی بود که موجب برانگیزش انسان مدرن برای افزایش انعطاف پذیری و سازش با عوامل بیرونی شد. در این مسیر پرتلاطم، انسان مدرن نیز به فکر ساخت ابزارهایی برای ایجاد تغییراتی هرچند جزئی در محیط زیست اطراف خود افتاد. روندی که کماکان ادامه دارد.
