باستان شناسی دانشی است که بخش زیادی از اطلاعات آن می بایست با تأمل در بقایای انسان گذشته به دست آید. این اطلاعات از طریق پژوهش های میدانی کسب می-شوند که می توان آنها را در دو بخش اصلیِ بررسی سطحی آثار و کاوش باستان شناسی دسته بندی کرد. بسیاری از آثار باستانی مدام در حال تخریب هستند و توجه درست به آثار و ثبت همه جانبه شواهد در بررسی های سطحی بسیار حائز اهمیت است. فعالیتِ دیگرِ میدانیِ باستان شناسی یعنی کاوش، کاری تخریبی است، به این مفهوم که نهشته های یک محوطه ی باستانی که در طول هزاره ها روی هم انباشته شده اند، پس از کاوش به جای اولیه ی خود باز نمی گردند و دقت در استخراج اطلاعات باید به گونه ای باشد که نهایت اطلاعات موجود از نهشته های باستانی حاصل گردد. برای به دست آوردن این اطلاعات و نیز به کسب نتایج مطلوب، بایستی از روش ها و اصول پژوهشی درستی تبعیت کرد. این روش ها همان اصولِ علمیِ فعالیت های میدانی باستان شناسی هستند که در دروس باستان شناسی با عنوان «روش کاوش و بررسی آثار باستانی» آموزش داده می شود و در کتاب هایی با محتوای باستان شناسی میدانی نگاشته می شوند. کتاب مورد بحث، یکی از این کتب است که مورد مطالعه قرار گرفته و مواردی مشخص شده که برای بهبود مطالب نیازمند بازبینی و تصحیح است.
