محمد کریمیان

سکته ی مغزی به عنوان یک اختلال چندعاملی، دومین دلیل شایع مرگ و میر و علت عمده ی ناتوانی دراز مدت است که یک سوم افراد از اختلالات عملکردی و نورولوژیکی آن رنج می برند. سکته مغزی نتیجه انسداد یا پارگی عروق خونی می باشد و تقریبا بیش از 08درصد همه موارد سکته از نوع ایسکمیک هستند که به طور معمول از انسداد شریان مغزی میانی ایجاد می شوند. یکی از رویکرد های درمانی نوین سکته مغزی ایسکمیک، استفاده از سلول های بنیادی می باشد. مطالعات متعددی به ارزیابی پتانسیل انواع Neural ،Inducible Pluripotent Stem Cells،Embryonic Stem Cells مختلف سلولهای بنیادی مانند Stem Cellsو Mesenchymal Stem Cellsبه عنوان درمانهایی برای سکته مغزی ایسکمیک اختصاص یافته است. درمان با سلول های بنیادی برای سکته مغزی را می توان به طور کلی به عنوان بازسازی کننده عصبی، کاهش از دست دادن نورون های ناشی از سکته و محافظت عصبی و عمل در فاز حاد سکته برای محدود کردن گسترش آسیب تعریف کرد. درمان با سلول های بنیادی در زمینه های تحقیقاتی به عنوان یک راه بازسازی کننده امیدوارکننده برای آسیب مغزی ناشی از انواع مختلف سکته در نظر گرفته شده است. با اینحال مکانیسمهایی که توسط آن، سلول های بنیادی پیوند شده اعمال خود را انجام می دهند تا حد زیادی ناشناخته هستند