مصطفی عزیزی شمامی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تدریس کوانتومی و سازنده گرایی با تصمیم گیری برنامه درسی معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر می باشد. طرح پژوهش حاضر؛ کمی و روش توصیفی- پیماپیشی است. همچنین از نظر هدف در رسته پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری شامل 240 نفر معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر بوده که براساس جدول نمونه گیری مورگان 143 نفر شد . ابزارهای پژوهش، اقتباس از پرسشنامه استاندارد سازنده گرایی عابدینی بلترک ( 1398)، پرسشنامه استاندارد تصمیم گیری برنامه درسی حاجی تبارفیروزجایی( 1398) و پرسشنامه محقق ساخته تدریس کوانتومی می باشد. روایی پرسشنامه تصمیم گیری برنامه درسی 86/0، سازنده گرایی 97/0 و تدریس کوانتومی 97/0 و پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ برای تصمیم گیری برنامه درسی 98/.، سازنده گرایی 94/0 و تدریس کوانتومی 96/0 به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی(انحراف معیار و میانگین) و استنباطی( آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان) صورت گرفت. برای استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون نرمال بودن داده ها و رابطه خطی بین متغیرها به عنوان پیش فرض های اصلی این روش های آماری بررسی گردید. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون جهت تشخیص نوع توزیع داده ها استفاده شده است و برای پرسشنامه محقق ساخته از لیزرل نیز استفاده شده است. این تحلیل ها به کمک نرم افزار spss ورژن21 و لیزرل صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد، بین تدریس کوانتومی با تصمیم گیری برنامه درسی(653/0 =r) و بین سازنده گرایی با تصمیم گیری برنامه درسی(763/0 = r) (05/0 P < ) و بین تدریس کوانتومی و تصمیم گیری برنامه درسی(652/0 = r) معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر رابطه ی معناداری وجود دارد (05/0 P < ). همچنین بین سازنده گرایی و تصمیم گیری برنامه درسی(763/0 = r) معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر رابطه ی معناداری وجود دارد(05/0 P < ) و سازنده گرا بودن می تواند نحوه ی تصمیم گیری برنامه درسی معلمان ابتدایی شهرستان بابلسر را پیش بینی کند(05/0 P < ).