انقلاب های بزرگ دارای شأنی بین المللی بوده و به فراخور بزرگ و یا کوچک بودن، معمولا منشاء اثرات گوناگونی هستند که انقلاب اسلامی ملت ایران در سال 1357هـ.ش نیز از جمله ی همین گونه انقلاب ها بوده است. به سبب همین ویژگی، انقلاب اسلامی ایران در صحنه ی معادلات بین المللی به عنوان منبعی هویت بخش و الگویی برای همه ی امت اسلامی، نقش مهمی را ایفا نموده و به همین دلیل اقتصاد مقاومتی به عنوان مدلی که حائز توان تضمین حرکت رو به رشد و توسعه گرایانه ی انقلاب اسلامی است و قابلیت انطباق جامعه ی اسلامی با پیشامدهای محیطی را دارد، از سوی رهبری و نخبگان سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران مطرح گردید. تلاش پژوهش حاضر بررسی قابلیت های این مدل جهت صدور انقلاب به مفهوم تبدیل نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک الگو در میان کشورهای در حال توسعه بوده است. از این رو سؤال اصلی عبارت است از: اقتصاد مقاومتی شامل چه سویه ها و مؤلفه هایی است که ظرفیت و توانایی تبدیل شدن به الگو در راستای تحقق صدور انقلاب را دارا می باشند؟ به همین منظور با به کارگیری رهیافت کارکردگرایانه و روش توصیفی-تحلیلی نتایج بررسی مزبور بدین گونه حاصل شد که: الگوی اقتصاد مقاومتی به دلیل پیروی از قواعد و مبانی دینی و هم چنین به دلیل شکل گیری آن بر پایه هایی نظیر اصول مردم محوری و اقتصاد دانش بنیان، توان الهام بخشی برای حل مشکلات متجانس کشورهای در حال توسعه با توجه به ظرفیت های همگون این کشورها و در نتیجه صدور انقلاب را دارد.
