بحران‌قره‌باغ ریشه‌های عمیق هویتی-قومی دارد و این مهم بر کسی پوشیده نیست. در طول سال‌های گذشته از پیدایش این زخم عمیق تا عفونت آن که منجر به مرگ انسان‌های بی‌شماری شد، این بحران همواره امنیت ملی ایران را تحت تأثیر خود قرار داده است. بدیهی‌ست که در میانه‌ی این بحران‌ها، امنیت ملی ایران باید خط قرمز هر حکومتی باشد. یکی از عوامل کمتر آشکار در شکل‌گیری و بسط این بحران، ایده‌ی پانترکیسم بود که همچون هر ایده‌ی پان‌محور دیگری، به دلیل فراروی از مرزهای ثابت سیاسی قابلیت تنش‌زایی با همسایگان را داشته و خواهد داشت. در بحران اخیر قره‌یاغ، سویه‌های خطرناک این ایده بیش از پیش خود را نشان داده و در اتحاد استراتژیک ترکیه-آذربایجان به ثمر نشسته است که مستمسک دیگری برای رؤیاهای بلندپروازانه‌ی فراملی اردوغان فراهم می‌کند. این زنگ خطری برای حاکمان ایران است که باید بیش از پیش مراقب باشند.
