این مقاله به بررسی نقش تروریسم در فقه سیاسی شیعه با تأکید بر واقعه حماسه مردم آمل می‌پردازد. واقعه حماسه مردم آمل که در 6 بهمن سال 1360 توسط اتحادیه کمونیست های ایران در شهرستان آمل رخ داد، یکی از وقایع تروریستی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران محسوب می شود.در این مقاله ضمن تشریح ابعاد این واقعه که منجر به شهادت رسیدن تعدادی از مردم آمل گردید، سؤالاتی را درباره تحلیل این عملیات تروریستی از منظر فقه سیاسی شیعه به وجود آورده است.در این پژوهش به بررسی آموزه ها و دیدگاه های فقه سیاسی شیعه در ارتباط با تروریسم پرداخته می شود. بدین منظور سؤال اصلی پژوهش این است که فقه سیاسی شیعه چه دیدگاهی نسبت به تروریسم دارد؟ و آیا آموزه های فقه سیاسی شیعه مبانی تروریسم را مجاز و قابل قبول می داند؟ در پاسخ به این سؤال خواهیم گفت که نه تنها در آموزه های فقه سیاسی شیعه مبانی تروریسم نفی و نامشروع تلقی می شود؛ بلکه فقه سیاسی شیعه خواهان ترویج صلح و امنیت در جامعه می باشد. در اصول فقه شیعه مفاهیمی مانند ارهاب، فتک، بغی و محاربه وجود دارند که از موارد تهدیدکننده صلح و امنیت تلقی می شوند و با آن مخالفت می شود. روش پژوهش این مقاله توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده ها کتابخانه ای می باشد و در بحث نظری آن تلاش شده است مفهوم تروریسم مورد استفاده قرار بگیرد.
