محمد اکبری نسب

در مطالعۀ حاضر، از مدل MITgcm برای مدل سازی جبهۀ سطحی دریای عمان استفاده شده است. منطقۀ موردمطالعه شامل قسمتی از تنگه هرمز و دریای عمان (27/3- 22/5 درجۀ شمالی و 61/7-56/2درجۀ شرقی) است. داده های اولیه (دما، شوری، باد، شار گرمای خالص، تبخیر و بارش) به مدل معرفی شدند. مدل برای 15 سال اجرا شده تا به پایداری برسد. مقایسۀ خروجی های مدل و داده های اندازه گیری (شامل داده های اندازه گیری و ماهواره) توافق خوبی را نشان می دهد. نتایج مدل نشان دهندۀ وجود جبهۀ رأس الحد در سواحل جنوبی دریای عمان است که پهنا و گستردگی آن به صورت مکانی و زمانی تغییر کرده و در زمستان به علت شدت وزش بادهای شمال غربی، پهن تر و گسترده تر و در تابستان و پاییز گستردگی کمتری دارد. وجود سیکلون ها با شعاع بیشتر در زمستان و بهار در سطح دریای عمان مشخص است. در تابستان و پاییز با افزایش ناپایداری وجود آنتی سیکلون ها در سطح دیده می شود که با نتایج مدل سازی و مشاهدات قبلی در توافق است. چگالی در مرکز این سیکلون ها به 1026 کیلوگرم بر متر مکعب می رسد. بیشینه اختلاف چگالی بین شمال و جنوب دریای عمان در زمستان ( 1کیلوگرم بر متر مکعب) و کمینۀ اختلاف چگالی در پاییز ( 0/5 کیلو گرم بر متر مکعب) محاسبه شد. افزایش گرادیان چگالی افقی در طول جبهه به افزایش سرعت قائم و ایجاد ناپایداری باروکلینیکی منجر می شود. عمق جبهه در زمستان بیشینه m80، در بهار کمینه m55 و در تابستان و پاییز m60 است. فرکانس شناوری در زمستان 1- 0/0007s، در بهار 1 0/023sو در تابستان و پاییز 1-0/022s و نسبت بیشترین طول موج رشد یافته به شعاع تغییر شکل راسبی در زمستان 1/5، در بهار 0/65 و در تابستان و پاییز 0/61محاسبه گردید مقدار محاسبه شده در زمستان به مقدار تجربی نزدیک تر است.