امروزه با وجود جهانی شدن اقتصاد و توسعه فناوری ارتباطات، دریاها مهم‌ترین حوزه رقابت‌های ژئوپلیتیکی در قرن بیست و یکم محسوب می‌شوند. بازیگران این حوزه سعی در تسلط بیش‌تر خود بر مناطق آبی و آبراه‌های جهان به منظور دستیابی به مولفه‌های قدرت افزای دریا شامل مزایای اقتصادی و تجاری، ارتباطی و لجستیکی، نظامی و افزایش منزلت ژئوپلیتیکی و قدرت ملی، حفظ تمامیت ارضی، تأمین امنیت مرزهای ساحلی و دریایی و غیره می‌باشند. بر اساس سیاست و راهبرد ملی و با آگاهی از احتمال تهدیدات خارجی، الگوی امنیت و دفاع ملی در حوزه دفاعی و بازدارندگی ترسیم می‌گردد. هدف هر دو مورد فوق حفاظت از منافع حیاتی کشور در مقابل با انواع تهدیدها، در سراسر جهان با انجام عملیات نظامی و غیرنظامی می‌باشد. محافظت از منافع حیاتی کشور بدون برخورداری از قدرت دریایی ممکن نبوده و ابزار ایجاد قدرت دریایی، نیروی دریایی کشور است. بهره‌گیری از اقتصاد دریایی و انتقال دستاوردهای حاصل از آن به اقتدار سیاسی کشور بدون وجود نیروی دریایی مقتدر غیر‌ممکن می‌باشد. بنابراین حراست و پاسداری از آب‌های سرزمینی و همچنین برقراری امنیت خطوط مواصلاتی دریایی در زمان صلح و جنگ زمینه شکل‌گیری اقدار ملی است.
